υποευτηκτικός

-ή, -ό, Ν

(χημ.-μεταλργ·) χαρακτηρισμός ενός κράματος τού οποίου η αναλογία ενός συστατικού είναι μικρότερη τής ευτηκτικής.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. hypoeutectique].